Het Joodse echtpaar Moos en Aaltje Meijers uit Leuvenheim heeft vier kinderen: twee jongens en twee meisjes. Het gezin leeft Joods, bezoekt de synagoge in Dieren en is geheel opgenomen in de dorpsgemeenschap. Moos exploiteert er een café en speelt saxofoon bij de plaatselijke muziekvereniging. In de nazomer van 1942 ziet het gezin zich gedwongen onder te duiken. De ouders Meijers en de 16-jarige Izaak vinden een schuilplaats bij een boer aan de Spankerenseweg. Ook de twee dochters – de 21- jarige Jetty en de 19-jarige Marian – duiken onder aan de Spankerenseweg, maar bij een ander gezin. Hun 25-jarige zoon Lion duikt ergens anders onder – waarschijnlijk in Amsterdam. Al na drie weken worden Moos, Aaltje en Izaak door een neef van hun onderduikgever verraden en door de Sicherheitsdienst opgepakt. Ook Jetty en Marian worden door toedoen van dezelfde verrader opgepakt en samen met Izaak en hun ouders gedeporteerd naar kamp Vught. Alle leden van het gezin Meijers komen om het leven. Moos, Aaltje en hun twee dochters worden op 14 mei 1943 vermoord in het Poolse vernietigingskamp Sobibor en Izaak een half jaar later, op 3 november ‘43, in concentratiekamp Doroguzca, daar vlakbij. Hij is dan net 17 jaar. Lion wordt op 18 januari ‘44 vermoord in concentratiekamp Gleiwitz, een satellietkamp van Auschwitz-Birkenau. In maart 1949 staat de verrader van de familie Meijers voor het Bijzonder Gerechtshof in Arnhem. Ondanks het overweldigende bewijs tegen hem en de vele belastende getuigenverklaringen, wijst de verdachte iedere verantwoordelijkheid van de hand. De rechters veroordelen hem tot 14 jaar Rijks werk inrichting.
